Eetplezier: Villa Augustus - Dordrecht

http://eetplezier.blogspot.be/2012/10/villa-augustus-dordrecht.html

... gangetje naar het imposante restaurantgedeelte. We komen terecht in een heuse fabriekshal met een gigantisch hoog plafond en dito ramen, waardoor strijklicht naar binnen valt. Ondanks de industriële omgeving, ervaar ik de ambiance als uitnodigend. Het voor mij bekende “onderdompelgevoel”. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met de dynamische sfeer die er heerst. Nijvere jongens en meisjes lopen heen en weer en in de grote open keuken is het een drukte van belang. Er wordt vlees gebakken, pompoen geschild,  pizza in de houtoven geschoven.   Wij dalen er neer omstreeks16.30 uur. De perfecte tijd voor een glaasje wijn en iets lekkers om te knabbelen. Het glaasje wijn is geen probleem, er is een bescheiden kaart met wijnen per glas. Zelfs mijn favoriete Vermentino staat erop! Brood en olie wordt ongevraagd op tafel gezet, de wijn is prima en wij vermaken ons gedurende lange tijd opperbest met het uitzicht op de keuken. Na het brood in zijn geheel opgepeuzeld te hebben, besluiten we toch ook maar iets warms te nuttigen. Zeeland is nog een uurtje rijden en ik weet dat de koelkast thuis weinig te bieden heeft. Ik wil iets eenvoudigs, niet te zwaar en geen vis of vlees. Op een van de krijtborden staat een taartje van aubergine met aardappel met salade, yep, that’s mine. De Man neemt een pizza met snijbiet, tomaat en kaas. Tot zover lijkt Villa Augustus in alle opzichten een perfecte plek. Fantastische transformatie, authenticiteit, loungesfeer, dartele bediening, biocultu ...

The Jane - Antwerpen

http://eetplezier.blogspot.be/2014/09/the-jane-antwerpen.html

... lijken inderdaad alle elementen voor een indrukwekkende trouwlocatie voorhanden: een leistenen trapje, prachtig gebrandschilderde ramen, een authentieke tegeltjesvloer en hoge gewelven. Hiermee houdt dan ook meteen elke gelijkenis met een op handen zijnde huwelijks ...

Eetplezier: Verwenweekend Zuid Limburg

http://eetplezier.blogspot.be/2012/03/verwenweekend-zuid-limburg.html

... Man en ik glijden af richting blasé bestaan. Wij zien weinig redenen tot vrolijkheid. Dat begint al bij de buitenkant. Immense ramen omlijst door onderhoudsvrije stalen kozijnen, het traditionele uithangbordje met een biermerk, bloembakken zonder bloemen. Gelukkig ontbreken binnen de rood-papieren kleedjes op formico tafeltjes.Het is er druk en rumoerig. Om 14.30 wordt er al volop gegeten van zoervleis en andere lokale produkten. Er hangt een bijzondere lucht. Komt deze van het bekende zoervleis of van het vele prefabvoedsel? Ik zie grote schalen frites voorbij komen en zalmsalades met veel kleddertroep. Tegen beter weten in bestellen we opnieuw vlaai bij onze koffie/thee. Opnieuw geen verrukkelijk gebak. Beetje kartonachtige onderkant royaal belegd met vruchtenpulp. Is dit nu de vlaai waar Limburg zo beroemd door is? Ik betwijfel het andermaal. Verder maar weer. De miezerregen heeft plaatsgemaakt voor een grijze, mistige atmosfeer, zodat we besluiten richting Eupen/Malmedy te rijden. Mooie doorkijkjes en fantastische vergezichten, zo heet dat toch? Ho! Stop! Ik lees op een groen bordje Abbay Val-Dieu! Is dat even boffen, waar kaas gemaakt wordt, kan er bijna zeker ook kaas gekocht worden. We tuffen snel op ons doel af, want het loopt inmiddels tegen half vijf. En dit is een unieke kans om wat lekkernijen in te slaan. Bij aankomst spoeden we ons als hazen richting winkel. Slaan uiteraard verschillende Val Dieu kaasjes in, maar ook de diverse abdijbieren, echte Aubelse boter en de originele – hiephoi – Luikse stroop. Nu ik de buit binnen heb, resteert er voldoende tijd om de abdij te bezichtigen. Het is er groot en koud als in een koelcel. Ik steek een kaarsje aan. De bijbehorende 50 eurocent moet ik met geweld het offerblok in slaan. Cisterciënserklooster lees ik ergens. Ha, eindelijk een woord uit het Groot Dictee der Nederlandse Taal dat ik sindsdien foutloos weet op te schrijven. Hoewel de gebedsruimte devotie en rust uitstraalt, kan ik de gedachten aan grijpgrage handjes die wellustige handelingen plegen, niet verdrongen krijgen. Excusez moi.  Op de terugweg komen we niet één eetgelegenheid tegen die de moeite waard is. Man heeft geen zin om verder te zoeken, ik eigenlijk ook niet. Zoals altijd heb ik mijn lijstje met prijzenswaardige restaurants niet bij me. We besluiten in het restaurant van het hotel te eten. We nemen er de tijd voor. Aardappelsoep met truffel met Livarspekjes. Red Snapper met Ratte aardappeltjes. Bavarois van ananas met kokos en gemarineerde spongecake. Voortreffelijk allemaal. Na het voedzame ontbijt op zondag rijden we zonder navigatie richting Maastricht. Op die manier kom je via de Bemelerberg en de Gulpenerberg in de hoofdstad aan. Leuk om alleen op je gevoel te rijden! Doel: het Bonnefantenmuseum. We dwalen van zaal naar zaal. Er staat veel moois, uiteraard veel katholieke overblijfselen, maar stiekem hadden we meer verwacht. Op de 3e verdieping is er de tentoonstelling Schoonheid van Stilte, een collectie van Japanse nõ en natuurprenten. Ingetogen kunst. Mooi! Voor de terugweg heb ik een bezoek aan Hofstede De Blaak Tilburg in gedachten. Carla had over deze stek al twee maal lovende recensies geschreven. Eigenlijk hebben we zin om lekker lang te loungen met wat kleine hapjes erbij. Dat pakt anders uit. Niet gereserveerd, nee. Is dat een probleem? Jazeker, knikt de niet zo heel vriendelijke dame bij binnenkomst. Alle tafeltjes zijn geres ...