Eetplezier: Verwenweekend Zuid Limburg

http://eetplezier.blogspot.be/2012/03/verwenweekend-zuid-limburg.html

... leine hapjes erbij. Dat pakt anders uit. Niet gereserveerd, nee. Is dat een probleem? Jazeker, knikt de niet zo heel vriendelijke dame bij binnenkomst. Alle tafeltjes zijn gereserveerd. Mogen we dan misschien aan de niet-ingedekte tafel bij de schouw plaatsnemen? Oké, dat mag, maar alleen omdat we het zo aardig vragen ;-). En gaan we dan ook wat eten toch? Jeetje, over gastvrijheid gesproken. Ik slik mijn opkomende wrevel weg. Een jongere dame komt vragen wat we willen drinken. Een sauvignon blanc graag voor mij. Die hebben ze niet, deze dame is echter wel zo bereidwillig een fles Waka Marlborough Nieuw-Zeeland te openen. Die stuift het glas uit, een aangename, frisse wijn. Een ieniemienie amuse wordt gebracht. Iets met roggebrood, kaas en olijf. Niet spectaculair. Als voorgerecht neem ik de bouridde bouillon met ravioli van spinkrab, gemarineerde venkel, groene courgette en kamille-olie. Delicaat en superlekker, met name de flinterdunne ravioli. De Man smikkelt van zacht gegaarde kalfsborst met kalfstong, crème van Hollandse champignons, peterselie, zoetzure bundelzwam en gepekelde sjalottenvinaigrette. Als hoofdgerecht voor mij de op de graat gegaarde zeeduivel met langoustine ravioli, venkel, courgette, wortel, kamilleolie en alweer de bouridde-bouillon. Op de vis valt niets aan te merken, deze is van een perfecte cuison. De diverse groenten zijn echter stuk voor stuk zoet-zuur van smaak. Voor mij een ongelukkige combinatie bij de vis. Aan de andere kant van de tafel is het bord gevuld met zacht gegaard Hollands runder staartstuk en gestoofde sukade met bloemkool, piccalilly, Amsterdamse ui en jus van notenboter en lange peper. Minpunt is de net iets te lang gebruinde boter, waardoor een bitter smaakje ontstaat. Ook de Amsterdamse uien kunnen de man niet bekoren. Kennelijk heeft de keukenbrigade hier een voorkeur voor zure toetsen; iets waar Man en ik beiden niet erg van houden. Hebben we daarom slecht gegeten? Nee, dat zeker niet. Misschien wordt er in de toekomst nog gesleuteld aan een perfecte balans van smaken, als het zover is reizen we zeker nog eens af naar Tilburg. Dan zijn we plotseling weer thuis. Ons eigen bedje voelt als een warme jas. Vertrouwd en passend. Onze eigen geuren, onze eigen plekjes en jeuh, de televisie op een dusdanig functionele plek waardoor we niet langer een verzwikte nek oplopen. Leve thuis! Leve het gewone leven! Inclusief al zijn verrassingen……. Geplaatst door Nell Nijssen op 19:49 Dit e-mailen Dit bloggen!Delen op Twitter Delen op Facebook Categorie: Leuke adresjes ...

Voorbij het einde van de wereld

http://kamelenvoer.blogspot.com/2013/01/voorbij-het-einde-van-de-wereld.html

... ttelends je wil eten. We stonden met alle kinderen, opa, oma en tante gebogen over de bakken, druk wijzend, en een oudere Chinese dame krabbelde geduldig alles op een papiertje. Een voor een kwamen de lekkernijen op tafel. De bamboeschelpen met gember en lenteui die de kinderen gretig leegslobberden. De krabben, gemarineerd in honingzoete saus. De gegrilde inktvis. De kangkong met sambal. De gebakken groente stinkbonen. De vis waarvan ik de naam vergeten ben. Dit alles aten we met gestoomde rijst en heel veel kopjes jasmijnthee. Met volle buiken wachten we op het piece de restistance: De kreeft. Eigenlijk hadden we geen honger meer. Maar voor deze koning van de zee hadden we nog een klein plekje overgelaten. Vol trots kwam de Chinese man hem binnenbrengen. Sprakeloos keken we naar het monster op de schaal. Ik porde er even in met mijn chopstick. Is dat kaas, vroeg ik de man ...

Uit de keuken van Levine: Is wat je ver haalt lekker? (2)

http://uitdekeukenvanarden.blogspot.be/2006/10/is-wat-je-ver-haalt-lekker-2.html

... wel eerst maken).Even een kort verhaaltje bij de foto van Amy's winkel. Konden er niks aan doen, maar we moesten erg lachen om de dame (?) die je op de foto ziet staan. (Ik ben het dus niet, tis maar dat jullie dat weten :-)....). Ze kon zo zijn weggelopen uit een film, ze zag er erg komisch uit, het leek alsof ze een robbertje gevochten had (kapotte kousen), maar dat was toch niet zo, ze had ieder geval geen hulp nodig. Wat ze daar nou stond te doen behalve bellen met haar mobieltje? Geen idee.In het verhaaltje bij dit recept geeft Amy aan dat je de peanut butter chips kunt vervangen door chocolade chips. Ze verwijst verder naar het boek The Italian Baker van Carol Field. Deze buns zijn geinspireerd op Carol's recept voor chocoladebrood. Zo lenen de 'echte' bakkers toch ook weer van elkaar.....Ik heb ze gemaakt met half chocolade chips en half peanut butter chips.Chocolate (Peanut Butter) Buns Recept printen2 theelepels droge gist60 gram water, 40 - 46 graden C57 gram suiker400 gram ongebleekte bloem (ik heb 430 gram gebruikt)4 eetlepels cacao8 gram zout240 ml warme koffie, 32 graden C1 eidooier10 gram ongezouten zachte boter113 gram peanut butter chips of chocolade chips Afwerking:120 ml koud water1 1/4 theelepel maizena Los de gist en 1/4 theelepel van de suiker op in het warme water. Laat 3 minuten staan.Meng de tarwebloem, cacao, de resterende suiker en het zout in een aparte kom.Meng de warme koffie, eidooier en de boter door het gistmengsel. Voeg geleidelijk het bloemmengsel toe.Kneed (bijv. in een standmixer of bbm) tot ee ...

Eetplezier: Geen feest zonder slingers

http://eetplezier.blogspot.be/2012/11/geen-feest-zonder-slingers.html

... ewoon een aardige, vriendelijke, rustige man. Duidelijk op zijn gemak in onze Zeeuwse hoofdstad. Er moet zo nodig een hooggehakte dame met blond opgestoken lokken met hem op de foto. Ik schaam me plaatsvervangend voor zoveel onnozelheid. Láát die man toch voor ten minste een paar uren in alle anonimiteit kunnen rondhuppelen! Maandagmorgen lig ik al om 4 uur ’s nachts de echtelijke sponde om te woelen. Het herinrichtingsplan voor De Kast (administratie/bank/papier/foto) heeft vaste vormen aangenomen. In mijn hoofd wel te verstaan. Alvorens dit ten uitvoer gebracht kan worden, dient er nog wel eerst (lees: direct) een bezoek gebracht te worden aan Billy’s Bouwparadijs (lees: Ikea). Altijd goed voor een gezellig dagje uit. Met Zweedse balletjes na. Wie hier enige vorm van cynisme in meent te herkennen, heeft duidelijk paranormale gaven ? De tweede dag van de week begraaf ik mij in een kolossale papierberg. Twee decennia geleden gedateerd en nog steeds veilig o ...